Şap Kayaları Nerededir?

ŞAP KAYALARI NEREDEDİR?

Kızıldeniz’e Şap Denizi de denir. Çünkü Kızıldeniz’de bir takım şap kayalıkları vardır. Bir kısmı deniz üzerinde bir kısmı ise deniz yüzeyinin altındadır.

ŞAP’A OTURDUK DEYİMİNİN ANLAMI

Geçelim hikayesine; Eskiden detaylı deniz haritaları olmadığından denizciler şap kayalıklarından çok korkarmış.
Bir gün geminin biri Kızıldeniz’de ilerlerken, kaptan suyun altındaki şap kayalıklarını fark edememiş. Gemi karaya oturmuş.
Ne olduğunu soranlara:
“Şapa oturduk” demiş.
Şapa oturmak deyiminin anlamı ise Türk Dil Kurumu’na göre; “İçinden çıkılması güç bir durumu düşmek” şeklindedir.

Hint Okyanusu’nun bir uzantısı olup Arabistan yarımadası ile Afrika kıtası arasında bulunmaktadır. Klasik Batı kaynaklarında Grekçe Erythra thalassa ve Latince Erythraeum / Rubrum mare (kırmızı deniz) şeklinde geçen ve bütün dillere bu anlamda tercüme edilen (Bahr-ı Ahmer, Kızıldeniz, Red Sea, Mer Rouge, Rotes Meer, Mare Rosso vb.) adını, kıyılarındaki kiremit rengi topraklarla kırmızı mercan kayalarının yansıması sebebiyle suyunun kızıla yakın görünmesinden alır. Ayrıca Süveyş körfezinin kuzey ucundaki Kulzüm şehrinden dolayı Bahrü’l-Kulzüm ve üzerindeki, halk arasında şap denilen mercan kayalıklarından dolayı da Şap denizi adlarıyla tanınır. İçinden çıkılmaz güç durumlara işaret eden “şapa oturmak” tabiri, bu denizin kıyıya yakın sığ sularında seyreden küçük gemi ve kayıkların sık sık mercan kayalıklarına oturmasından kaynaklanmıştır. Bugün de özellikle Hint Okyanusu’ndan girişte rastlanan mercan kayalıkları ve küçük adacıklar Bâbülmendeb civarını deniz ulaşımı açısından tehlikeli kılmaktadır. Pîrî Reis bu denizden Kitâb-ı Bahriyye’de Bahr-i Zenc, Kâtib Çelebi Cihannümâ’da Bahr-i Süveyş ve Evliya Çelebi Seyahatnâme’de Bahr-i Kulzüm adlarıyla bahsederler. Kitâb-ı Mukaddes’in birçok yerinde “yam sûp” (kamış denizi) adıyla (meselâ Çıkış, 13/18) veya adı verilmeden sadece deniz tanımlamasıyla (meselâ Çıkış, 14/2, 9) bahsi geçen Kızıldeniz’e Kur’an’da ya yine adı verilmeden sadece deniz denilerek (meselâ bk. el-Bakara 2/50) veya “Firavun taifesini -suda- boğduk” (meselâ bk. el-Enfâl 8/54) şeklinde zımnen temas edilmiştir.